2 Days in Paris

2 Days in Paris er ikkje den type film som vinn ein Oscar. Tema er eit kjent eit, om vaklinga til amerikanaren i ein utanlandsk kultur, og konklusjonen til filmen er like kjent.

Likevel har filmen til Julie Delpy gleder ved seg, særleg to gode framstillingar. Frå Julie Delpy sjølv som Marion, og frå Adam Goldberg som Jack. Sjølv om dei er ulike som natt og dag, freistar dei likevel å halde oppe kjærleiksaffæren sin i møte med vanskelege hindringar. Blant hindringane er dei overberande, ikkje-engelsktalande foreldrene til Mario, hennar ekskjærast og bohem Lukas (Daniel Bruhl), pluss ei rekkje andre hindringar som støyter på Jack under hans opphald i Paris.

Filmen skyt nokon føreseielege skot mot amerikanarar i utlandet. Som deira evne til stort sett berre å kunne engelsk, forventingane deira om at alle burde tenkja som dei, uavhengig av kulturelle skilnader.

På ei anna side er franskmenn heller ikkje verna frå kritikk heller. Lukas er portrettert som ein libertinar som viser lite omsyn til ting som å kunne stole på han eller privatliv.

Konklusjonen til filmen er føreseieleg nok, med elskarane som seier at dei skal bli skilt, men ikkje er i stand til å gjera det. Men det var ei hyggeleg reise undervegs.