Anywhere But Here (1999)

Susan Sarandon og Natalie Portman er mor og dotter i dramakomedien Anywhere But Here. Dei er i ferd med å flytte frå Wisconsin til Los Angeles i byrjinga av filmen. Det er etter moras ønsker, mens dottera må bli tvinga. Ho ventar mest på å bli gammal nok til å flytte unna mora.

Det er et tett forhold, men moras ville personlegdom er ein lettare form for ustabilitet. Og en som dottera ikkje set pris på.

Anywhere But Here er ingen høgdepunkt, men går djupt nok over lenger tid til å gjere et inntrykk trass dette. Sarandon er god og en av filmens beste sider. Portman er enten god som rar tenåring, eller ufrivillig og stiv skodespelar, men ho leverer godt nok til at dette berre blir nemnt i forbifarten.

Filmens mål er dens reise, heller enn Portmans karakters avskjed frå mora. Men eg har vanskeleg for å peke på noko spesielt ved filmen, eller kva eg skal få ut av dette. Ein liten ting er at dottera til ei viss grad set pris på mora, og mora også slepp taket, men det er ikkje store greiene. Når eg seier at filmens mål er dens reise, så er det ikkje fordi reisa gir all verda, men fordi slutten gav endå mindre.

Ei lengde på nesten to timer med ikkje all verdas god film skulle ha ført til meir kritikk, men er faktisk filmens fordel. Som nemnt er det innsikt i karakterane over tid som er en av filmens styrkar. Ikkje den store innsikta, men nok til å bli smått interessert.

Ein ganske så midt på treet film, med en ørliten vipp oppover.