Det er nesten ikkje noko nytt med 27 Dresses. 27 gonger har ho vore brurejente, men aldri brur. Når Jane skal planleggja bryllaupet til søstera si, som skal gifte seg med mannen Jane elskar. Heile tida vert ho følgd av ein ung mann og kynisk forfattar som byrjar å bli forelska i ho. Eg treng ikkje å fortelja deg slutten, eg er sikker på at du kan gjetta han.
Eg vil ikkje seia at eg ikkje likte denne filmen. Det var underhaldande to timar, men eg kan ikkje seia at eg vart blåsen bort av han. Men eit par gode poeng har han. Manuskriptet var i orden, ikkje smertefullt oppstilt som i dei fleste filmar i denne sjangeren. Judy Greer var morosam. James Marsden spelte rolla si godt, som Katherine Heigl også gjorde. Men dessverre er dette dei einaste forløysande delane av filmen.
Sjå filmen viss du ikkje har noko betre å gjere.