A Beautiful Mind
A Beautiful Mind av Ron Howard er ein adapsjon av den Pulitzer Prize-nominerte biografien av den amerikanske matematikaren John Nash. Filmen som byrjar på Princeton University på slutten av 1940-talet, fokuserer på dei tidlege bidraga hans til økonomisk teori og hans følgjande og langvarige kamp med psykisk smerte.
Som det ofte er tilfelle med i biografiske filmar, er manuskriptet ganske laust basert på dei faktiske hendingane. Nokre kan meine noko anna enn meg, men eg tenker at slike endringar tenar til gyldige dramatiske føremål i ein adapsjon. I tillegg gjorde måten å skildra den mentale tilstanden til Nash på det nødvendig, for at det skulle resultere i nok kunstnarisk fridom. Igjen meiner eg at dette vart handtert bra, men kven veit eigentleg om dette er ein god refleksjon over dei faktiske opplevingane til Nash?
I alle tilfelle er historia ei involverande historie som strekkjer seg over mange år. Det faktiske grunnlaget gav eit spennande utgangspunkt for manusforfattaren Akiva Goldsman til å skriva eit manuskript som set sjåarane i Nash sine sko. Den paranoide atmosfæren frå Amerika på 1950-talet gjev eit ideelt bakteppe for den gradvis dårlegare mentale tilstanden til Nash. Medan etterspelet er like interessant. Det kan nemnast at Akiva Goldsman fekk ein Oscar for innsatsen sin.
Mykje av æra for å bringa Nash til live må gå til Russell Crowe. Nyleg Oscar-vinnar for rolla i Gladiator, blei Russell Crowe nominert for ein ny Oscar for tredje året på rad, denne gongen for det som kanskje er det beste skodespelet han har gjort i karrieren sin. Han var ikkje på eiga hand då. Den nydelege og talentfulle Jennifer Connelly fekk ein Oscar for skildringa av kona til Nash. Resten av mannskapet var heller ikkje dårlege, med Ed Harris og Paul Bettany i minneverdige roller saman med Judd Hirsch, Christopher Plummer og Adam Goldberg.
Regien til Ron Howard er som vanleg solid. A Beautiful Mind er ein god film, både visuelt og med tanke på skodespelet.
Alt i alt er A Beautiful Mind ein effektiv film som er rangert som ein av dei beste til Ron Howard i karrieren hans full av storfilmar. Berre ikkje sjå filmen med forventningar til at han berre skal halde seg til fakta.