I namnet åt kort oppsummering, utanomjordiske vesen er på planeten vår for å hente heim slektningar av seg. Ei gruppe eldre menn, klare for gamleheimen, døden og det som verre er, oppdagar at bassenget blir brukt som mellombels lagring for kapslane med skapningane, gjer dei spreke som ungdommar.
Cocoon er ein snill film, familievenleg og i det heile ein science fiction i retning Close Encounters of the Third Kind. På sitt beste byr han på fin, uskyldig humor, då gamle folk på film tydelegvis kan finne på mykje sprøtt. Det som handlar om dei utanomjordiske vennene våre leverer derimot ikkje gode nok varer, då dette er ein slapp gjeng som etter byrjinga av filmen aldri byr på særleg spenning.
No kan det hende at eg berre blei skuffa fordi jordkloten aldri blir sprengt i fillebitar, og fordi venskap og forståing er kjedeleg. Og siden eg aldri forventa at det skulle skje, så er eg vel passe nøgd med kva Cocoon har å by på. Karakterane er likande personar og handlinga trår aldri i dei djupaste, sentimentale gropene, så den flotte atmosfæren blir mogleg å svelgje.