Bruce Willis og ein ung Haley Joel Osment i ein film som nok er mest kjent for å vere toppen blant M. Night Shyamalans filmar med ein vri.
Min intensjon her er ikkje å avsløre filmen, trass i at vrien er godt kjent.
Første gang eg såg The Sixth Sense synst eg den fungerte godt, og eg hadde ingen aning om utfallet. Det var altså ein god film. Det å sjå han på nytt etter nokon år fungerte på ein måte, men også på sitt vis god måte, då eg la merke til heilt andre ting og korleis filmen kunne bygge opp mot vrien.