Eg vil opne med eit par ord om sesongfinalen til første sesong. Han var verdig, ikkje som cliffhanger, men som ein episode som roar ned litt før pausen. Eg følte at eg ikkje måtte sjå andre sesong med ein gong, likevel om eg ville sjå han etter kvart. Eg følte mest at eg hadde sett noko spesielt og godt.
Dead Like Me er ein god serie som dessverre blei avlyst i oktober, 2004. Eg ser på meg sjølv som ein fornuftig kar, og skjønnar ut frå serien kvifor det aldri blei ein tredje sesong.
Første sesong var god, og ideen var ny. Ein fin vri frå det eg får inntrykk av at er den typiske overnaturlege serien. Dead Like Me legg meir vekt på gode dialogar og sarkasme enn spesialeffektar. Ironien og sarkasmen gir ei betre djupne og krev nok litt ekstra frå publikum. Her er ingenting servert på et sølvfat.
I andre sesong vart det for mykje fram og tilbake når det gjaldt rollefigurane, og serien gjekk framover. Så eg synst det var greit at to gode sesongar var alt, enn at det stoppa heilt opp mens serien gjekk føre seg.
Så kva med slutten? Sidan eg ikkje har tenkt å øydelegga ved å røpe noko her, men heller foreslår at du ser dei to korte sesongane sjølv, så vil eg gjere det kort. Som mange andre seriar, er endinga noko open, men det blir gitt nok svar til at det går an å sette pris på slutten.
Og det kom dessutan ein film seinare: Dead Like Me: Life After Death.